Week en weekend 5

We zijn er goed op tijd bij deze week!
Hier eerst een overzicht van onze werkweken, en daarna een verslag van ons (warme) weekend!

Christel: Weer een spannende week achter de rug!! Mijn maandag begon goed. Helemaal alleen op kantoor (van ons team toch). Danny was ziek en Eric moest de hele dag bij een huis zijn dat geïnspecteerd moest worden. Rond de middag kwam hij toch even naar het kantoor. Hij had afgesproken met een Canadese dame die een huis wou kopen in Los Angeles, zo een als de Kardashians… Dus een half uur voor de afspraak ben ik met hem samen gaan zitten en hebben we het gesprek voorbereid. Eric had dit nog maar een paar keer zonder Danny gedaan dus voor hem was het ook nog moeilijk. Ik heb hem zelfs kunnen helpen met een aantal vragen die we zeker moesten stellen. Danny vertegenwoordigd dan ook bijna nooit de kopers. In Amerika is het zo dat je een kopers- en een verkopersmakelaar hebt. Elke makelaar specialiseert zich in één van beide kanten. De commissie wordt gedeeld door twee. Danny verkoopt de huizen liever, dus wijst de kopers die niet geïnteresseerd zijn in de huizen die hij te koop zet door naar een andere makelaar. (Deze info is waarschijnlijk nog wel belangrijk in onze blog, dus goed onthouden). Dat gezegd zijnde, de Canadese dame was veel te laat en Eric moest terug naar dat huis. Hij vroeg of ik het goed vond dat ik het gesprek met haar zou voeren. Het was een grote verantwoordelijkheid dus ik was wel wat zenuwachtig. Toen ze er na een uur nog niet was heb ik Eric gevraagd om haar te bellen. Hij stuurde haar nummer door dus toen heb ik gebeld. Ze zou nog komen voor 6 P.M., maar dat deed ze niet.
Eric heeft met haar een nieuwe afspraak gemaakt voor de volgende ochtend. Ik heb het gesprek gevolgd maar jammer genoeg kwam er niet meer veel verantwoordelijkheid bij kijken aangezien Eric het woord voerde. Maar veel tijd om teleurgesteld te zijn had ik niet want ik mocht met Danny naar een nieuwe afspraak. We gingen een ‘mansion’ van 35 miljoen bekijken!!!!!!!!! De villa was inclusief zwembad, vijver met vuur op, sauna, guesthouse, fitnessruimte, een eigen cinemazaal, bar, een stuk of 20 verschillende zithoeken, inloopkasten zo groot als de slaapkamers en uitzicht op een golfterrein. Het mooiste van al was dat het volledig gerenoveerd was in de moderne stijl. Dus niet die lelijke Spaanse stijl die je hier veel te vaak ziet. De villa was volledig gevuld met gehuurde!! meubels van het merk Fendi!!! Danny voelde zich heel ongemakkelijk aangezien zijn kostuum niet van een duur merk was, en de makelaar van de eigenaar van de villa vertegenwoordigde had dat duidelijk gezien. Danny vertelde me achteraf in de auto dat die makelaar hem van boven tot onder had geïnspecteerd. En ondanks dat hij homo was, was het niet op ‘die’ manier. Of hij ook gezien had dat mijn kokerrok en naaldhakken (die ik heeeeeel toevallig aan had) niet van Armani of Gucci waren is me niet duidelijk. De reden waarom we naar de villa konden gaan kijken was om te controleren of de geïnteresseerde vrouwelijke potentiële koper wel zo rijk was als ze liet uitschijnen. De makelaar die haar vertegenwoordigde werkte ook op ons kantoor maar ze vertrouwde de opschepster niet. Uiteindelijk vertrouwde Danny haar ook niet: haar diamanten waren niet echt en haar verhaal klopte niet. Ik ben er nog niet helemaal achter waarom ze zou doen alsof ze het huis ging kopen als ze het toch niet kan betalen, maar volgens Danny gebeurt dat hier heel vaak.
De rest van de week was eigenlijk maar saai. Danny was vanaf woensdag zijn moeder gaan bezoeken in Arizona dus ik kon niet meer mee op huisbezoeken. Eric had niet veel spannende taken voor mij dus ik heb vooral veel brieven geschreven (ofja de enveloppen toch, de brief was al getypt) en verstuurd. Aangezien Danny weg was mocht ik wel zijn kantoor gebruiken, met uitzicht op iedereen die over Sunset Boulevard loopt. Heel moeilijk om je daar te concentreren! Ik denk zelfs dat ik Bruno Mars heb gezien, of toch in iedere geval een look-a-like ervan.

Britt: Deze week was weer interessant. Tijdens het weekend was het bod van één van onze klanten aanvaard! Dit bracht wel een hele hoop papierwerk met zich mee. De verkoop ging in Escrow en er moesten een hele hoop inspecties gebeuren. Deze inspecties dienen om na te gaan in welke staat het huis is. Hieruit komt er dan een hele lijst van zaken die moeten opgeknapt worden aan het huis, bijvoorbeeld de termieten die verwijderd moeten worden op een bepaalde manier (ja, termieten komen hier heel vaak voor..). Deze lijst gaan we volgende week overlopen met een aannemer in het huis om te zien hoeveel dit allemaal gaat kosten, en daarna moeten alle partijen samenzitten om te bespreken wie dit allemaal moet betalen.
Maandagnamiddag mocht ik mee naar een huisbezoek met een klant. De klant had het huis al gezien en hij is geïnteresseerd, maar er is geen zwembad. Maar een zwembad is het belangrijkste aan het huis voor deze klant. Daarom zijn we met enkele aannemers gaan kijken wat er mogelijk is in de tuin om een zwembad te plaatsen en wat dit zal kosten. Uiteindelijk hebben ze de kosten geschat op zo’n §100.000. Daarna heeft de klant ook ineens gezegd wat hij allemaal veranderd wil zien binnen in het huis (badkamers renoveren, muren uitbreken, tegels vervangen, …) zodat er daar ook een prijs op geplakt kan worden. Maar dit was niet zo belangrijk, als het zwembad er maar komt. Dit is zijn number one priority. Hij zou zelfs op de grond slapen als het nodig is, zolang hij maar een zwembad heeft (kwestie van prioriteiten stellen). Ook de parking is een probleem voor dit huis. In het weekend mag hier niet geparkeerd worden, enkel door bewoners, omdat het vlakbij het Hollywood Sign gelegen is. Deze regel is er gekomen doordat er in het weekend zoveel bezoekers hier naartoe komen waardoor de bewoners zelf geen parkeerplaats meer hadden. Maar voor onze klant is dit een groot probleem omdat hij veel pool parties wil geven en dan zouden zijn gasten niet kunnen parkeren. Daarom moest ik uitzoeken hoe hij aan ‘guest permits’ (parkeerpasjes voor 1 dag voor bezoekers) zou kunnen komen. Het is mij uiteindelijk gelukt, na enkele onvriendelijke mensen aan de telefoon te hebben…
Dinsdag en woensdagmorgend heb ik mij bezig gehouden met een schema op te stellen voor enkele showings (huisbezoeken) die Andrew met klanten ging doen op woensdagnamiddag. Één van deze klanten is een dokter die is gevraagd om in een ziekenhuis hier in de buurt te komen werken. Daarom moeten ze hier dus een huis vinden. Omdat ze maar heel kort in de stad waren, moesten ze zoveel mogelijk huizen bekijken op één namiddag. Het bleek een hele opgave om dit geregeld te krijgen. Ik moest hiervoor de makelaars die het huis verkopen contacteren en vragen of het mogelijk was om het te bekijken. Van de 7 huizen, waren er maar 2 die direct bevestigden. De rest van de huizen waren ofwel al verkocht, ofwel namen de makelaars niet op, ofwel waren er geen huisdieren toegelaten. Kort samengevat: het is mij uiteindelijk gelukt (met een beetje hulp van Nick) en donderdag was hun bod al aanvaard!
Donderdagmorgend was Andrew vertrokken op zijn verlengd weekend naar zijn huis in Mexico (eerder een heel resort dan een huis, maar goed). Ondertussen moesten Nick en ik meedoen aan een nieuw coachingprogramma voor assistenten. Dit was een conference call met Steve, de coach, en enkele andere assistenten van makelaars. Het bleek uiteindelijk nog redelijk interessant te zijn, maar toch iets te saai voor jullie om helemaal uit te leggen ;) Voor de rest had Andrew me nog gevraagd om de nieuwe website, die binnenkort online komt, te bekijken en mijn opmerkingen te geven. Met mijn ‘kritisch oog’ heb ik dit dan ook gedaan en enkele opmerkingen gegeven over dingen die volgens mij nog beter konden. Andrew was hier heel blij mee en ging de opmerkingen doorgeven aan de webdesigner.

Het weekend:
Om de week goed af te sluiten, zijn we eerst eventjes gaan winkelen en daarna zijn we gaan eten op Sunset Boulevard. Tijdens onze Celebrity Homes bustoer had de gids al gezegd dat er op Sunset Plaza veel bekende mensen komen eten, dus we wouden ons geluk eens beproeven en we zijn gaan eten in ‘Le Petit Four’. Gelukkig was er nog een tafeltje vrij zonder dat we moesten wachten. Jammer genoeg hebben we geen bekende mensen gezien, maar het eten was wel heel lekker! Daarna zijn we nog iets gaan drinken aan de overkant van de straat.
Omdat het dit weekend heel goed weer zou worden (33°C, het kan erger in maart), hebben we besloten om zaterdag naar Santa Monica te gaan en een dag op het strand door te brengen. Maria, de vrouw waarbij we wonen, werkt niet zover van het strand in Santa Monica en we mochten onze auto parkeren aan haar werk zodat we geen parking moesten betalen. Eenmaal aan het strand hebben we ons eerst maar wat zonnecrème aangeschaft voordat we gingen bakken en braden. En het was letterlijk bakken en braden, zo warm! Maar de zee kon nog voor wat verfrissing zorgen. Ook leuk om de surfers te zien, ook al waren ze niet zoveel aan het doen want de golven waren niet echt hoog. We hebben ook de lifeguards enkele keren in actie gezien als ze het water indoken telkens als er kinderen wat te ver in het water afdreven met hun plankjes. Na vele uren op het strand en een paar keer in slaap gevallen te zijn, besloten we dat het genoeg was. Pas toen we van het strand waren, zagen we dat we beter nog meer zonnecrème hadden gebruikt – Britt toch (en we hadden ons echt veel ingesmeerd!). Bij Christel viel het heel goed mee, maar Britt had toch een paar stukken waar ze een beetje op een kreeft leek… Nadat we al het zand van ons hadden afgespoeld, zijn we op zoek gegaan naar een cafeetje waar we iets konden gaan drinken. Het enige dat we vonden was een soort ‘beer garden’ waar heel veel volk was, en de meesten leken ook heel zat te zijn. Gezien de warmte en de grootte van de bekers bier was dit wel te begrijpen. Hier hebben we dan een tijdje gezeten voordat we naar de Santa Monica Pier gingen. Dit bleek eigenlijk een soort attractiepark te zijn op de zee, met een reuzenrad , een rollercoaster en vele spelletjes. Daarna zijn we maar op zoek gegaan naar iets gezellig om te eten. Het was heel lekker, maar voor Christel niet genoeg (en niet omdat Christel zo een grote eter is, wat ook wel zo is, maar het was gewoon echt heel weinig). Gelukkig waren er nog heeel lekkere desserts! Daarna zijn we nog iets gaan drinken in een rooftop bar, maar we waren allebei heel moe en we waren een beetje vuil van op het stand, dus we zijn maar op tijd naar huis vertrokken.
Nick van Britt haar kantoor had ons een heel goede tip gegeven om te doen: de tide pools in Palos Verdes. We wisten niet heel goed wat we moesten verwachten, maar het was echt de moeite. Om hier te geraken moesten we eerst een kleine hiking-tocht doen tot op het stand dat langs de zijkant helemaal bedekt was met grote stenen. De tide pools die we gingen bezoeken zijn eigenlijk rotsen in de zee. Doordat het water tussen deze rotsen stroomt, zijn er hiertussen kleine ‘zwembadjes’ waar allerlei zeedieren in zitten. Echt heel mooi om te zien! Er zaten veel zeeanemonen, kwallen, krabben, dingen die we niet kennen maar er ook mooi uitzagen, en het leukste van allemaal: zeesterren!! Er was ook een rots die er heel cool uitzag, maar omdat het hoogtij aan het worden was, leek het ons niet zo verstandig om hier in te gaan. We hebben ons dan nog maar eventjes op de rotsen gezet om van het mooie uitzicht te genieten.
Hierna zijn we nog naar de haven van San Pedro gegaan. Het was hier echt heel erg druk en de visrestaurantjes hadden allemaal een heel lange wachtrij. Het was wel leuk om te zien, maar veel te druk. We hebben hier nog een lekker drankje/ijsje besteld dat geserveerd werd in een ananas in plaats van een glas. Daarna zijn we nog wat verder gereden om de buurt nog wat verder te bekijken, en daarna zijn we naar huis gegaan en hebben we chinees gegeten terwijl we naar de eerste aflevering van de nieuwe serie ‘The Royals’ aan het kijken waren (een aanrader trouwens).

Nu gaan we slapen zodat we morgen op tijd uit ons bed kunnen om weer te gaan werken!
XXXX